Πολυχρόνης Θωμόπουλος / Δικηγόρος
ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. του Σ.Δ.Ι.Π.
Θέμα: Ιπποκράτειος Πολιτεία – Έργα υποδομής
Εν όψει της Γενικής Συνελεύσεως 2018, εκτίμησα ότι θα πρέπει να ενημερωθούν πιο εξειδικευμένα οι Συνέταιροι ή και απλοί οικοπεδούχοι επί της φημολογίας για την ¨ωφέλεια¨ (ή βλάβη;) εκ της διαλύσεως του Συνεταιρισμού. Για τους Συνεταίρους και τους απλούς οικοπεδούχους της Ιπποκρατείου Πολιτείας και με αφορμή τις διαμαρτυρίες μερικών ιδιοκτητών γιατί δεν λύθηκε (δεν διαλύθηκε) όπως ¨έπρεπε¨ ο Συνεταιρισμός ώστε τα έργα υποδομής να τα κατασκευάσει ο Δήμος οφείλω ως ένας εκ των Δικηγόρων του Συνεταιρισμού, με περισσότερη απασχόληση στα πολεοδομικά θέματα, να διευκρινίσω και να ενημερώσω για τα παρακάτω κρίσιμα θέματα.
Οι οπαδοί της διάλυσης του Συνεταιρισμού ανήκουν σε δύο (2) κατηγορίες. Τους κινούμενους από ιδιοτέλεια και τους παραπλανημένους.
Οι της πρώτης κατηγορίας είναι λογικό και φυσικό να επιζητούν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο τη διάλυση του Συνεταιρισμού γιατί:
1. Αν διαλυθεί ο Συνεταιρισμός δεν θα υπάρχει Διοικητικό Συμβούλιο που να ενδιαφέρεται για την τύχη του οικισμού, αλλά εκκαθαριστής που θα ενδιαφέρεται για την γρήγορη ρευστοποίηση της Συνεταιρικής περιουσίας, όσο – όσο και την πληρωμή των χρεών στο Δημόσιο. Με το ανάλογο ¨πανηγύρι¨ στην εκποίηση.
2. Αν δεν υπάρχει Διοικητικό Συμβούλιο: Δεν θα υπάρχουν και αγωγές για ακύρωση δεκάδων (η έκθεση Β. Σερμπή κάνει λόγο για εκατοντάδες) παράνομων μεταβιβάσεων οικοπέδων, από τις οποίες βεβαίως δεν ωφελήθηκε ο Συνεταιρισμός, αλλά άλλοι.
3. Δεν θα υπάρχει πολιτική αγωγή για να παρακολουθεί την πορεία και την εξέλιξη της ποινικής δίωξης που έχει ασκηθεί για παράνομες μεταβιβάσεις με βάση την έκθεση (700 σελίδες) του (παλαιότερα) μέλους του εποπτικού Συμβουλίου Β. Σερμπή για τις εκατοντάδες παρανομίες που έχουν συμβεί στο παρελθόν σε βάρος του Συνεταιρισμού και κατά συνέπεια σε βάρος των Συνεταίρων και οικοπεδούχων που θα πληρώσουν από την τσέπη τους δαπάνες που θα έπρεπε να πληρωθούν από την εκποίηση των παρανόμως διατεθέντων οικοπέδων. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ποινικής δίκης χωρίς πολιτική αγωγή, δηλαδή χωρίς αντίπαλο, θα είναι το πιθανότερο η πανηγυρική απαλλαγή των φερομένων ως παρανομησάντων.
Δεν χρειάζονται επί του παρόντος περισσότερα για την ιδιοτέλεια και τις μεθόδους των προσώπων της πρώτης κατηγορίας.
Για την δεύτερη κατηγορία. Των παραπλανημένων ή ελλιπώς ενημερωμένων:
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπενθυμίσω τις προβλέψεις του Συντάγματος για να σταματήσει να διαδίδεται η φαινομένη ως ¨καλή¨ πληροφορία πως σε περίπτωση διάλυσης, την δαπάνη της κατασκευής των κοινοχρήστων έργων θα αναλάβει ο Δήμος. Κατηγορηματικά αναφέρω: ουδέν αναληθέστερον. Κατά το άρθρο 24 παρ. 3 του Συντάγματος, στην περίπτωση της ιδιωτικής πολεοδόμησης του άρθρου 7 του από 19-7-1923 ν.δ/τος, όπως είναι η πολεοδόμηση της ¨Ιπποκρατείου Πολιτείας¨ ¨οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σ’ αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά και χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στην διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες, για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς χρήσεις και σκοπούς (σ.σ. αυτό έχει γίνει με Συμβόλαιο πριν από την έγκριση του σχεδίου και άρα καμία ανησυχία αλλά) ¨καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων όπως νόμος ορίζει¨. (σημ. το εντός ¨..¨ κείμενο είναι αντιγραφή του Συντάγματος).
Ο νόμος που ορίζει κατά το Σύνταγμα είναι ο νόμος 1337/83 και το κατ’ εξουσιοδότηση τούτου εκδοθέν π.δ. 93/1987 που κωδικοποιήθηκε (αφού αφαιρέθηκαν οι διατάξεις που το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ως Αντισυνταγματικές) με το π.δ. της 14/27-7-1999 (Κώδικας Βασικής πολεοδομικής νομοθεσίας)
Στο άρθρο 124 παρ. 1 του Κ.Β.Π.Ν. αυτού ορίζεται: Η πολεοδόμηση αυτή γίνεται με την προϋπόθεση ότι ο Συνεταιρισμός ή ο οργανισμός α) ¨θα παραχωρήσει……. (αυτό έχει γίνει) β)¨θα κατασκευάσει και συντηρεί τα έργα υποδομής και γενικά τα κοινόχρηστα έργα¨. Και κοινόχρηστα έργα προς κατασκευή παραμένουν πολλά. Είναι γνωστά.
Φαντάζομαι να γίνεται αντιληπτό ότι οι επιταγές του Συντάγματος δεν τροποποιούνται (παρά μόνο με αναθεώρηση του Συντάγματος) ούτε αλλοιώνονται, ούτε αγνοούνται από καμία άλλη θέληση, είτε του κράτους, είτε του Δήμου είτε του Συνεταιρισμού ή ιδιωτών. Σύμφωνες με την παραπάνω διάταξη του Συντάγματος είναι και οι διατάξεις του άρθρου 39 του ν. 4030/2011 όπως ισχύει.
Με την τελευταία τροποποίηση του άρθρου 39 η προθεσμία που δίδεται στους Συνεταιρισμούς για την ολοκλήρωση των έργων υποδομής παρατείνεται μέχρι τον Νοέμβριο του έτους 2020, (βέβαια, είναι η πολλοστή παράταση από τον 93/87 μέχρι σήμερα και εκτιμώ ότι θ’ ακολουθήσουν κι άλλες, γιατί αλλιώς θα δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα αν την εκτέλεση των έργων αναλάβει ο Ο.Τ.Α. της κάθε περιοχής. Θα εξηγήσω παρακάτω γιατί.
Όπως ορίζεται στην παρ. 4 του άρθρου 39 του ν. 4030/2011, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης μπορούν να αναλάβουν την εκτέλεση ή την ολοκλήρωση των έργων υποδομής υπό την προϋπόθεση ότι θα εκδοθεί σχετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συνεταιρισμού και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου.
Στην παρ. 5 του ίδιου άρθρου ορίζεται η διαδικασία συγκέντρωσης των δαπανών ως εξής και κατά λέξη: ¨Για την κατασκευή των έργων τεχνικής υποδομής επιβάλλεται υπέρ του οικείου Ο.Τ.Α. η καταβολή χρηματικού ποσού, το οποίο βεβαιώνεται από την αρμόδια υπηρεσία του Ο.Τ.Α. και εισπράττεται με την διαδικασία περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων. Υπόχρεοι σε καταβολή του παραπάνω χρηματικού ποσού είναι οι ιδιοκτήτες των συνεταιρικών μερίδων, όπως αυτές έχουν υλοποιηθεί από την εφαρμογή του ρυμοτομικού σχεδίου καθώς και οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί που έχουν αδιανέμητες συνεταιρικές μερίδες στην ιδιοκτησία τους¨. (και το τελευταίο και σημαντικό) ¨το ύψος του ποσού αυτού τελεί σε αντιστοιχία με την αξία των έργων που θα κατασκευασθούν¨.
Αναφέρθηκα με αντιγραφή στις διατάξεις του Συντάγματος και του άρθρου 39 του ν. 4030/2011 γιατί οι μέχρι τώρα προειδοποιήσεις εθεωρούντο υπερβολικές. Δηλαδή, χωρίς δυνατότητα αντίρρησης αν π.χ. η αξία των έργων που θα κατασκευασθούν είναι 70.000.000 ευρώ ο Δήμος θα διαιρέσει το ποσό αυτό με τον αριθμό των διατεθέντων και των αδιάθετων οικοπέδων.
Το πηλίκο της διαίρεσης είναι το ποσό το οποίο θα επιβληθεί και θα εισπραχθεί με την διαδικασία δημοσίων εσόδων από κάθε ιδιοκτησία. Και όχι σε βάθος χρόνου.
Ένα μικρό παράδειγμα: αν ο συνολικός αριθμός οικοπέδων είναι 1800 το αποτέλεσμα θα είναι *70.000.000/1.800 = 38.889 ευρώ για κάθε ιδιοκτησία.
Ο Συνεταιρισμός στον οποίο θ’ αναλογούν περί τα 4.000.000 ευρώ ασφαλώς θα οδηγηθεί σε πτώχευση και διάλυση οπότε αναγκαίως θα πωληθούν τα οικόπεδα του για να πληρωθεί το Δημόσιο και τα έργα θα τα κατασκευάσει ο Δήμος με έξοδα των οικοπεδούχων. Το Δ.Σ. του Συνεταιρισμού δεν θέλει να δημιουργήσει το ορατό κοινωνικό πρόβλημα και δεν πρόκειται να φέρει στην Γενική Συνέλευση θέμα ανάληψης των έργων από τον Δήμο, ούτε θέμα διάλυσης του Συνεταιρισμού. Προσπαθεί με κάποια χρονική προοπτική να ολοκληρώσει τα έργα. Αν όμως πτωχεύσει, τότε αναγκαστικά τα έργα θα αναληφθούν από τον Δήμο υποχρεωτικά (παρ. 8 και 13 αρθρου 39) και θα εφαρμοσθεί η παρ. 5 του άρθρου 39.
Κατά συνέπεια, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Περισσότερα σε ¨ώτα μη ακουόντων¨ δεν έχω να προσθέσω.
Η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη.
* Εκτιμώμενη δαπάνη ολοκλήρωσης έργων υποδομής.
